Karol de Foucauld (1858–1916), któremu poświęcony jest ten tomik, był w młodych latach francuskim oficerem, a potem pustelnikiem na Saharze.
Ale nie była to łatwa droga. Dzisiaj jego postać znowu stała się aktualna. Na nowo wydaje się jego pisma, na nowo interpretuje jego życie i działalność. Skąd to zainteresowanie? Karol de Foucauld po nagłym nawróceniu, w wieku dwudziestu ośmiu lat, rozmyślaniom i modlitwie przypisywał największe znaczenie i poświęcił im najwięcej czasu w swoim życiu. Medytacja jako ciche przebywanie przed Bogiem, gdzie z dala od zewnętrznego i wewnętrznego rozproszenia zwyczajnie patrzy się na Tego, kogo się miłuje – to sposób na doskonalenie wewnętrzne, za czym tęskni dzisiaj wiele ludzi nie tylko w Europie, ale na całym świecie. To właśnie przyciąga ich do Karola de Foucauld. W nim widzą wzór i zachętę do naśladowania.
