Guregh Zohrabian (1881–1972), któremu poświęcony jest ten tomik, był ormiańskim kapucynem i późniejszym biskupem misji, wywodzącym się z jednej z najmniejszych wspólnot Kościoła katolickiego.
W czasie prześladowań i próby ostatecznego wyniszczenia chrześcijańskich Ormian traci całą rodzinę. On sam, skazany na śmierć, chłostę i bastonadę, z największym trudem uchodzi na poranionych nieludzko stopach z miejsca kaźni. Jego odpowiedzią na nienawiść, prześladowania i banicję są zabiegi o wzajemne porozumienie, odnowę i zjednoczenie chrześcijańskiego Kościoła oraz dążenie do porozumienia z wyznawcami islamu w duchu posłannictwa Chrystusowego.
