Rysunek jest pewnego typu fenomenem, zarówno jako medium w twórczości, w sztuce, ale również jeśli chodzi o definiowalność tego pojęcia. Nie ma jednej, jednoznacznej definicji rysunku. Wręcz przeciwnie: mamy do czynienia z nieprawdopodobną ilością znaczeń tego pojęcia. Artyści, krytycy, pedagodzy
w różny sposób pojmują formę i znaczenie rysunku i w różny sposób określają to medium.
Niezwykle interesująco wygląda definiowanie rysunku w edukacji artystycznej.
Dlaczego terapeutyczne działanie rysunku?
Dla renesansowego artysty rysunek był narzędziem poznawczym, prowadził do dzieła, które było zwieńczeniem procesu odkrywania.U dzisiejszego twórcy wiedzę zastępują pytania i refleksje. Rysunek stał się znakomitym narzędziem „myślenia”. Rysunek jest podstawowym (pierwszym) rodzajem twórczości – twórczej aktywności, myślenia. Od zarania był pierwszym etapem tworzenia, służył jako najprostsza forma zapisu myśli, wstępnych notacji, pytań, refleksji. Rysunek jest najprostszym, a zarazem najbardziej skutecznym językiem notacji powstających w umyśle zamysłów. Rysunek był i jest najbardziej demokratyczną dyscypliną sztuki, dostępną każdemu. Nie wymaga przekraczania określonego progu technologicznego. Jest „namiastką dzieła”.
