Książka omawia unikalne w historii języka polskiego przekłady arabskiego piśmiennictwa religijnego, osadzone w kresowej polszczyźnie z epoki "państw Pasków", interesujące z punktu widzenia tak arabisty lub turkologa jak i polonisty. Stanowią one dokument zarówno historyczno-językowy jak i kulturowy, ukazując, na gruncie języka, międzyetniczną i międzyreligijną symbiozę znamienną dla wschodnich rubieży dawnej Rzeczpospolitej.
