Szukana nazwa: Korpusy tom I Apokaliptyczna horda - Język: polski, Oprawa: Miękka

Obraz płynny. Georges Didi-Huberman i dyskurs historii sztuki

Seria HORYZONTY NOWOCZESNOŚCI. Tom 82 Teksty Georgesa Didi-Hubermana, współczesnego francuskiego teoretyka obrazu, poświęcone są krytyce historii sztuki. Odnoszą się do jej ukrytych, często nieświadomie przyjmowanych założeń, a przed wszystkim do przenikającego ją "tonu pewności", który przesłania problematyczność stosowanych w ramach dyscypliny modeli epistemologicznych.
Obraz płynny. Georges Didi-Huberman i dyskurs historii sztuki jest genealogiczną analizą propozycji francuskiego teoretyka. Na podstawowym poziomie chodzi o zbadanie relacji zachodzących między budowanym przez niego modelem dyskursywnym i językami, do których nawiązuje: specyficznie rozumianą i wykorzystywaną psychoanalizą oraz tekstami Waltera Benjamina i Aby Warburga. Stawką tego przedsięwzięcia nie jest jednak tylko refleksja nad pochodzeniem czy źródłem tekstualnym projektu Georgesa Didi-Hubermana.

Od kultury "ja" do kultury "siebie". O zwrotnych formach w projektach tożsamościowych

Seria HORYZONTY NOWOCZESNOŚCI. Tom 115. Od kultury "ja" do kultury "siebie" jest dyskusją z popularnym trybem badania tożsamości opartym na liniowym, synkretycznym modelu narracji. W antropologicznie zorientowanej analizie tekstów mogą okazać się użyteczne odmienne konstrukcje: na przykład te decentryczne i nieciągłe, odwołujące się do diachronii i epizodyczności.

Okruchy psychoanalizy. Teoria Freuda między hermeneutyką i poststrukturalizmem

Seria HORYZONTY NOWOCZESNOŚCI. Tom 76 Książka jest propozycją nowego odczytania wybranych wątków dzieła Freuda o kluczowym znaczeniu dla jego psychoanalitycznej teorii. Autor za punkt wyjścia obrał rysującą się wyraźnie we wczesnych pracach ojca psychoanalizy - w Entwurfeiner Psychologie (Projekt psychologii) oraz w Objaśnianiu marzeń sennych - koncepcję ludzkiego "aparatu psychicznego" oraz interpretacje patologicznych zjawisk psychicznych. W świetle tych "okruchów" lepiej zrozumiała staje się specyficzna funkcja, jaką nadał on nieświadomemu oraz jego koncentrowanie się na językowej stronie interpretowanych zjawisk. Czytelnik zyskuje też wgląd w genealogię pojęcia nieświadomych wyobrażeń i jego przeobrażeń w psychoanalitycznej tradycji. Sporo miejsca w książce zajmują konfrontacje dzieła Freuda z tradycją europejskiej metafizyki, głównie z niemieckim idealizmem (I. Kant, J.G. Fichte, J.G. Herder). Uwagę zwraca esej porównujący psychoanalityczny model interpretacji Hanny Segal z hermeneutyką Wilhelma Diltheya. Zdaniem autora dzieło Freuda do dzisiaj zachowuje moc inspirującą. Wynika to stąd, że nie zawiera ono w sobie teorii o samouzasadniającym charakterze, ale otwiera przestrzeń dla pytań, na które nie tylko późniejsza tradycja psychoanalityczna, ale również wiek dwudziesty nie udzielił zadowalających odpowiedzi. Jego największa wartość zawiera się> właśnie w obecnych w nim niespójnościach, dylematach i rozterkach.

Ostatni ogród

Jedna z ciekawszych premier II polowy 2017 r. − trzeci tom opowiadań Ryszarda Lenca.
„Ostatni ogród” to zarówno opowieści współczesne, jak i odnoszące się do antycznej lub nawet dawniejszej przeszłości (nieprzypadkowo Urszula Kozioł nazwała kiedyś Lenca następcą Jacka Bocheńskiego).
Jest tu szalony karnawał w Toskanii, tajemniczy wspaniały dziki ogród, pierwsza lalka Hansa Bellmera, kopalniany szyb, którym zjeżdża się do Hadesu, wakacyjna rezydencja, goszcząca greckich bogów, tancerz, który… nie tańczy. A nawet mała ptasia królewna.

PAMIĘĆ CIAŁA bawi się moim sercem Edycja polsko - włoska

„Poezja Jana Strządały, w języku i formie współczesna, wywodzi się również z tych dawnych metafizycznych źródeł. Sednem jest tutaj doznanie i przeżycie n a t u r y w jej świetlistym pięknie; przeniknięte słonecznym światłem, światłem ziemskim, w perspektywie Boskości.

Pod delikatną tkanką tej poezji kryje się siła niezwykła, duchowa; siła przeciwstawiania się rozpaczy, nihilizmowi, katastrofizmowi, pesymizmowi. Przeciwstawiania się zwątpieniu i beznadziei trawiącym współczesny świat – temu wszystkiemu, co w sposób zgoła niszczycielski wpływa na duchowość człowieka, ulegającego nawet podświadomie presji mrocznych tendencji....”
Bohdan Pociej, “SYCYNA” Nr 17(95) 1998.
Strządała to poeta żarliwy, z odwagą poruszający się na przeciwstawnych biegunach świata zmysłowego i zrodzonego z ludzkich pragnień, lęków, fascynacji. Ton jego wierszy jest niepodobny do innych: wyrazisty, samodzielny, niepokojący.

"Pamięć Ciała bawi się moim sercem" to najnowszy tom wierszy Autora

Sprawiedliwość na końcu języka. Czytanie Waltera Benjamina

Seria HORYZONTY NOWOCZESNOŚCI. Tom 97. W niniejszej książce proponuję całościową lekturę dzieła Waltera Benjamina. W swojej rekonstrukcji kładę szczególny nacisk na rolę, jaką w tej myśli odgrywa tradycja żydowskiego, apokaliptycznego mesjanizmu. Staram się też jednak pokazać, że same teologiczne zainteresowania Benjamina paradoksalnie wspierały sekularyzacyjne tendencje w jego myśleniu. Jako dwa ogniska owej szczególnej elipsy, jaką tworzy filozofia Benjamina, identyfikuję jego ekscentryczną koncepcję języka oraz jego myślenie o mesjańskiej sprawiedliwości wobec tego, co pojedyncze. Z tej perspektywy całe różnorodne dzieło Benjamina odsłania się jako katalog eksperymentalnych modeli sprawiedliwych działań mesjańskich, działań podejmowanych w medium języka gwoli oswobodzenia pojedynczości spod władzy żywiołu immanencji, który Benjamin określa mianem mitu. Próbuję uporządkować i poddać ocenie te modele, konfrontując je ze sobą nawzajem, a także z alternatywnymi rozwiązaniami innych myślicieli współczesnych – zarówno tych korzystających z elementów tradycji mesjańskiej, jak i tych zakorzenionych w tradycji, która stanowi drugie najistotniejsze źródło ożywczych pomysłów we współczesnej filozofii, czyli tradycji psychoanalitycznej. Adam Lipszyc

ŚLADY

Wiersze zawarte w tomiku "Ślady" budzą wiele pytań: czy
ich dramatyzm, ba, apokaliptyczna wizja nie są przesadzone? Co
prawda hiperbola jest figurą od dawien dawna stosowaną. Poza
tym takie jest prawo poety, że bywa Kasandrą, przestrzega, a
nawet przeraża. Nazwałbym tę poezję — pandemialną, bo
napisaną jakby za jednym (rocznym) zamachem, za jednym
pociągnięciem pióra, co jest raczej jej zaletą z uwagi na
jednorodność stylu. Odwołania wielkopostne do męki Pana, do
ofiary z Izaaka nie wydają się wynikać tylko z grozy
pandemialnej, ale i z dehumanizującej się w błyskawicznym
tempie współczesności. Summa summarum jest to liryka z
przesłaniem wręcz z tezą, co nie znaczy, że nie znajdziemy w niej
wiele świeżych i oryginalnych obrazów... A jednak wiersze o
zabawie z synkiem czy o rozmowie w parku z wiewiórkami -
przypadły mi może najbardziej do smaku. Ciekawa wizja,
niebanalne skojarzenia, zachęcam do pochylenia się nad
wierszami Dariusza K. Parczewskiego.
— Poeta Józef Baran

Wielki wódz prerii

Albert Lacombe (183–1916), misjonarz oblat w zachodniej Kanadzie, któremu poświęcony jest ten tom, był człowiekiem, który dawał swym bliźnim nadzieję i miłość.

Wieża Babel. Nowoczesny projekt porządkowania świata i jego dekonstrukcja

Seria Seria HORYZONTY NOWOCZESNOŚCI. Tom 92 Książka stanowi rozwinięcie tezy Wolfganga Welscha, który opisał nowoczesność sięgając po biblijny mit o budowie Wieży Babel. Widziana w kategoriach wielkiego kolektywnego przedsięwzięcia i społecznej utopii budowa Babel staje się metaforą postępu i symbolem totalizacji. Wieża Babel. Nowoczesny projekt porządkowania świata i jego dekonstrukcja to próba analizy teoretycznych sprzeczności tkwiących w utopijnym programie nowoczesności. Wychodząc od analizy dzieł sztuki, filmu i literatury, autorka odsłania słabe fundamenty oświeceniowego projektu. Wskazuje na „ponowoczesne konsekwencje nowoczesności”, ukazując sposób, w jaki ponowoczesność oswaja Babel, tak iż wieża przestaje być symbolem pomieszania i kulturowego upadku. Historia zapisana w Księdze Rodzaju powraca jako opowieść o oswobodzeniu z więzów utopijnej unifikacji charakterystycznej dla modernizmu. Na ruinach nowoczesnej Babel powstaje świat afirmujący różnorodność i otwarty na inność. Jego etyczny fundament zostaje scementowany koncepcją „polityki przyjaźni” Jacquesa Derridy.

Z PŁACZU CIĘ PODNIOSĘ wyd.polsko-włoskie

"Z PŁACZU CIĘ PODNIOSĘ" to najnowszy tom wierszy Jana Strządały, obejmuje utwory napisane w latach 2015-2016.
Ta poezja, zwraca uwagę ekspresją obrazowania i stylu oraz łagodnością uczuć jej podmiotu.
Gwałtowność zderza się tu z tkliwością, żywioł ognia znajduje godne sobie miejsce w tak rzadko dziś przywoływanym przez poetów (rzadko bo niegdyś mocno wyeksploatowanym) sercu, które nie jest u tego autora pustym rekwizytem.
Strządała to poeta żarliwy, z odwagą poruszający się na przeciwstawnych biegunach świata zmysłowego i zrodzonego z ludzkich pragnień, lęków, fascynacji. Ton jego wierszy jest niepodobny do innych: wyrazisty, samodzielny, niepokojący.
NOWE KSIĄŻKI 5/98 -P.S.

Pamięć Ciała bawi się moim sercem

Parametry pożądania. Kultura odmieńców wobec homofobii

Studia nad mniejszościami seksualnymi prowadzone z pozycji niehomofobicznych i związana z nimi teoria queer rozwijają się dynamicznie od początku lat 90. Od kilku lat obecne są także w Polsce.