Pierwsza część Wariacji szekspirowskich zajmuje się analizą i interpretacją trzynastu współczesnych wariacji na szekspirowskie tematy i formy, które już samym tytułem czytelnie i wprost nawiązują do szekspirowskiego oryginału. Obok Rosencrantz i Guildenstern nie żyją Stopparda znalazł się tu na przykład Fortynbras się upił Głowackiego i Hamletmaschine Mullera, czyli dramaty świadomie wykorzystujące Hamleta Szekspira jako swoją referencyjną ramę. Porównanie między dramatami Szekspira a ich wariacjami pozwala przy tym nie tylko pokazać różnice w ujęciu tematu, sposobie przedstawienia kolejnych zdarzeń i ich związków, relacji między postaciami itp., ale również daje szansę przedstawienia kilku głównych nurtów przemian współczesnego dramatu, zastanowienia się nad jego strukturą i sposobami budowania znaczeń.
W drugiej części Wariacji szekspirowskich znalazły się natomiast trzy krótsze teksty, które na konkretnych przykładach próbują przybliżyć sposób, w jaki inne media - proza, taniec i teatr - radzą sobie z "uwspółcześnieniem" Szekspira.
