W Średniowieczu wymagano od przyszłych mistrzów teologii, aby skomentowali „Sentencje” Piotra Lombarda: zestawienie 182 twierdzeń uznanych za autorytatywne w dziedziny teologii.
Nie jestem kandydatem do żadnego mistrzowskiego tytułu, ale podjąłem próbę zrobienia tego samego z wprowadzeniem do filozofii napisanym przez prof. Jadackiego pt. „Człowiek i jego świat”. Książka – a za nią mój komentarz - zawiera 211 paragrafów, związanych z twierdzeniami z epistemologii, ontologii i aksjologii.
Nie jestem oczytany w literaturze filozoficznej na tyle, by stwierdzić, że propedeutyka prof. Jadackiego jest unikalna, ale nie trafiłem na inną, która posiada trzy następujące cechy: po pierwsze, ujmuje filozofię dogmatycznie, jako zbiór twierdzeń dostatecznie uzasadnionych; po drugie, jest współczesna i wykorzystuje okrzepłe osiągnięcia nauki, w szczególności logiki; po trzecie, jest krótka.
To, co mnie w tej książce szczególnie pociąga, to właśnie próba dogmatyczna, czyli zebranie twierdzeń dostatecznie uzasadnionych.
Wprawdzie trafiałem na inne próby dogmatyczne, ale: albo były, albo mogły być napisane 200 lat temu, i zawsze były za długie. Ta książka jest inna, ta jest – niezgodnie wprawdzie z §69, ale zgodnie ze znaczeniem słownikowym – unikalna.
